تامين توان مورد نياز اجزاي يك ماهواره، با تبديل انرژي ناشي از نور خورشيد به انرژي الكتريكي از طريق پانل‌ خورشيدي انجام مي شود كه بايد كليه الزامات فني يك محصول فضايي مانند طول عمر بالا، الزامات مغناطيسي، چگالي توان بالا و جرم پايين، الزامات حرارتي، مقاومت در مقابل تشعشع مخرب ذراتي چون يون هاي پرانرژي، الكترون و ... را برآورده سازد. اطلاعات آماري در مأموريت‌هاي فضايي گذشته در جهان، نشان‌دهنده قابليت اطمينان ذاتي پايين پانل هاي خورشيدي ماهواره است و درصد بالاي شكست يا بروز مشكل (38 درصد) در فضاپيماها بر اثر نقص عملكرد پانل هاي خورشيدي بوده است. درواقع پانل خورشيدي متشكل از قطعات بسيار حساسي است كه در بدترين شرايط محيطي قرار مي گيرند. مواردي از قبيل سيكل هاي حرارتي بسيار زياد، گستره دمايي بالا، برخورد ذرات پرانرژي و انواع آسيب هاي محيطي مانند خوردگي، اين جزء ماهواره را به-عنوان اولين كانديداي آسيب هاي محيطي در مجموعه المان هاي ماهواره مطرح مي نمايد. بنابراين هدف نهايي ساخت پانل خورشيدي فضايي، تركيب چگالي توان بالا و حداقل جرم افزوده، افت نامحسوس پس از انجام آزمون هاي كيفي و همچنين تضمين توان محصول در انتهاي عمر و بعبارتي ديگر طول عمر بالا است.